Ο Νίκος Μπαμπανίκας γεννήθηκε το 1959 στην Κατερίνη. Ζει και εργάζεται στο Χίλβερσουμ της Ολλανδίας. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Το ενδιαφέρον του εστιάστηκε σε φωτογραφίες από ταξίδια τα οποία έφεραν στη ζωή του άγνωστες και πρωτόγνωρες εικόνες. Έχει ταξιδέψει σε ολες τις ηπειρους του πλανήτη εκτος της Ανταρκτικης. Η πρώτη φωτογράφηση έγινε το 1993 σε ένα ταξίδι στο Έβερκλεϊντς της Φλόριδα στις Η.Π.Α. Από τότε ξεκίνησε με πάθος να εμβαθύνει στα μυστικά της φωτογραφίας μέσα από τα ταξίδια του: Η.Π.Α.,Τζαμάικα, Σουμάτρα, Ιάβα, Μπαλί, Μεξικό, Βολιβία, Περού, Γουατεμάλα, Μπελιζέ, Ονδούρα, Ισημερινός, Ινδία, Ταϊλάνδη, Λάος, Σιγκαπούρη, Νεπάλ, Συρία,Ιορδανία,Ζανζιβάρη,ΝότιαΑφρική,Κένυα,Τανζανία,Μποτσουανα,Ναμιμπια,Ζιμπαμπουε,Μαδαγασκαρη,Μαροκο,Γαμπια,Αιγυπτος,Ισραηλ,Ιραν,Βιρμανια,Κινα,Αυστραλια,Χιλη,Εκουαδορ,Πορτογαλία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Τσεχία, Σουηδία, Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Αγγλία. Η πρώτη του έκθεση φωτογραφίας έγινε το 2001 στην γκαλερί «μάτι»-Κατερίνη, με πορτραίτα. Το 2003 έγινε η επόμενη έκθεσή του στην γκαλερί «Ηλιάτορας»-Κατερίνη, με ναούς από όλα τα μέρη που ταξίδεψε.Το 2007 στην Παραλια της Κατερινης η εκθεση εγινε στο Αλμυρα με φωτογραφιες μεγαλου μεγεθους κατα τα μηκος της ακτης,με τιτλο ανασαινοντας χρωματα της γης.Το 2013 στο Αλεξανδρειο κατω απο τον Ολυμπο με 40 βουνα και ηφαιστεια.
Πότε είχες την πρώτη σου επαφή με την φωτογραφία και γιατί σε κέρδισε αυτή η συγκεκριμένη μορφή τέχνης;
Από μικρό παιδί χάζευα τις φωτογραφίες στο ”Photo Giannis” στη Κατερίνη. Εκεί με κέρδισε η φωτογραφία. Μία τέχνη που ξυπνά τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Κοινώς σε βοηθάει να θυμηθείς σκηνές και στιγμές που έχεις βιώσει. Θυμάμαι που από 13 ετών αγόραζα το National Geographic στο σπίτι και μετά καθόμουν με φίλους και συζητούσαμε για τα ζώα, πάρκα κτλ. Από όλα αυτά άντλησα τις πρώτες μου εικόνες για τα ταξίδια και μετά άρχισα ταξιδεύοντας να φωτογραφίζω.
Ποια θέματα προσεγγίζεις με τον φακό σου και ποια σε αφήνουν παντελώς αδιάφορo;
Κυρίως τραβάει το ενδιαφέρον μου οτιδήποτε το τριτοκοσμικό, αν μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Ίσως καλύτερα, οτιδήποτε το διαφορετικό, αυτό που είναι δύσκολο να συναντήσουμε στη καθημερινότητά μας. Παντελώς μα παντελώς αδιάφορο με αφήνουν οι άνθρωποι οι οποίοι φοράνε γραβάτες. Η γραβάτα είναι για εμένα ένα τελείως περιττό αξεσουάρ στο ντύσιμο.
Υπάρχουν άνθρωποι ή καταστάσεις που ανατρέχεις για να αντλήσεις έμπνευση για το φακό;
Φυσικά! Πρώτος και καλύτερος ο Che Guevara, ο οποίος και ασχολήθηκε ως φωτογράφος ενώ ήταν φοιτητής.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι φωτογράφος στην Ελλάδα σήμερα;
Αν και κάτοικος Ολλανδίας πλέον, γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι αν δεν έχεις επαρκή έσοδα για να αγοράσεις τον κατάλληλο εξοπλισμό, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ασχολείσαι επαγγελματικά με τη φωτογραφία στις μέρες μας σε μια Ελλάδα κρίσης.
Ποια είναι τα μαγικά συστατικά κατά την γνώμη σου που χρειάζεται κάποιος για να γίνει καλός φωτογράφος;
Πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά την τεχνική της φωτογραφίας. Η λειτουργία μιας φωτογραφικής μηχανής σήμερα έχει γίνει πολύ απλή. Οι γυναίκες θεωρούνται γενικώς πιο καλαίσθητες ως προς την προσέγγιση της φωτογραφίας, αλλά από τεχνικής πλευράς στερούνται δυστυχώς βασικές γνώσεις σε σχέση με τους άντρες.
Πως ονειρεύεσαι τον εαυτό σου στα επόμενα χρόνια;
Να συνεχίσω να ταξιδεύω και να να δω να δύο θαύματα του κόσμου τα οποία ακόμη δεν επισκέφθηκα. Τον Ιησού στο Ρίο και το Κολοσσαίο στη Ρώμη.
Μίλησε μας για τις συμμετοχές σου σε άλλες εκθέσεις και τις ατομικές σου δουλειές;
Ομολογώ ότι ο ίδιος είμαι λίγο διστακτικός με τις εκθέσεις, αλλά έχω πάρει ήδη μέρος σε αρκετές μετά από προτροπή των φίλων μου.Το μόνο που μπορώ να πω για την ώρα είναι ότι έχω ακόμη πολλά να σας δείξω.
Υπάρχει κάποιος φωτογράφος του οποίου τη δουλειά εκτιμάς τόσο πολύ ώστε να θέλεις να συνεργαστείς μαζί του στο μέλλον;
Ναι, Ο Steve McCurry ο οποίος και φωτογράφισε το κορίτσι στο Αφγανιστάν για το National Geographic. Επίσης ο Πλάτων από την Μυτιλήνη, ο οποίος μένει στη Νέα Υόρκη και φωτογραφίζει πολιτικούς να κάθονται σε ένα σκαμπό.
Έχεις ταξιδέψει ήδησχεδόν σε όλο τον κόσμο, ποιο μέρος θα επέλεγες για να φωτογραφίσεις για 2η φορά;
Αν και πολλοί θα επέλεγαν την Κολομβία, εγώ με τη σειρά μου θα επέλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη το Μαρόκο και τη Ναμίμπια. Η Ναμίμπια είναι μία χώρα με φοβερή φωτογένεια. Εκεί συναντά κανείς πολλά ζώα, τους Γερμανο-ολλανδο-ευρωπαίους, αφού η χώρα αποτελύυσε αποικία της Γερμανίας και τους Ελ Χίμπα, μια αυτόχθονη φυλή που ζει στα Βόρεια της χώρας. Δηλώνω βαθιά εντυπωσιασμένος από την ομορφιά αυτής της χώρα και των κατοίκων της. Όνειρο μου, να γίνω κάποια στιγμή μόνιμος κάτοικός της. Σε μία χώρα με φοβερή οργάνωση, όπου ο ρατσισμός δεν υπάρχει καν σαν λέξη.
Ποιο ήταν το πιο περίεργο που σου συνέβει σε ένα από τα ταξίδια σου;
Το πιο περίεργο γεγονός μου συνέβει στο Καλαχάρι της Ναμίμπιας, όπου βρέθηκα αντιμέτωπος με μία ανηφόρα κλήσης περίπου 45 μοιρών, την οποία και έπρεπε να ανέβω με το τζιπ διότι δεν είχα άλλη επιλογή. Περιττό να σας πω ότι από κάτω φυσικά και υπήρχε γκρεμός. Επίσης μία φορά μου έσκασε το λάστιχο στη Μποτσουάνα στην άμμο. Κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί απλό, μα από έξω με περίμεναν έξι λιοντάρια.
Μοναχικός ταξιδιώτης ή έχεις κάποιον συνοδοιπόρο;
Ταξιδεύω πάντα με τη σύζυγό μου. Μόνο απαραίτητο εργαλείο μας από εκεί και πέρα, ο χάρτης.
Ποια ήπειρο δεν έχεις επισκεφθεί μέχρι σήμερα, ποια είναι η πιο όμορφη στα μάτια σου και ποια χώρα σε απογοήτευσε;
Η μόνη ήπειρος που δεν έχω επισκεφθεί είναι η Ανταρκτική. Η ομορφότερη χωρίς αμφιβολία είναι η Αφρική και απογοητευμένος δηλώνω από την Αυστραλία. Είναι ένα νέο κράτος, όπου όλα είναι τόσο παροδικά. Τα κτίριά τους είναι φτιαγμένα από λαμαρίνα. Κανείς από τους κατοίκους δε πιστεύει ότι θα μείνει εκεί μόνιμα. Δε μου άρεσε που παντού αντικρίζεις σε μεγάλες πινακίδες απαγορεύσεις, οι γυναίκες κυκλοφορούν στους δρόμους μεθυσμένες, γεμάτες τατουάζ. Το κλίμα θα μπορούσε να σε τρελάνει, αφού μέσα σε μια κιόλας μέρα μπορεί κανείς να βιώσει τρεις εποχές.
Ξεχωρίσαμε λίγες φωτογραφίες από το πλούσιο φωτογραφικό του άλμπουμ:
©Trip to Trip
Μαριέττα Τίγκα