Στα δυτικά σου η ηπειρωτική Ελλάδα, στα ανατολικά σου πολύ κοντά τα μικρασιατικά παράλια, πίσω σου η Ρόδος και μπροστά σου η Κώς (ή και το αντίστροφο). Που είσαι; Ένα αίνιγμα δε χωράει το μεγαλείο του μικρού αυτού νησιού. Η Νίσυρος αν και βρίσκεται στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, “έκλεψε” λίγη από την ομορφιά των Κυκλάδων.
Αυτή η κουκκίδα του χάρτη κρύβει “θησαυρούς” όχι απτούς και γι αυτό πραγματικούς! Πώς να επικοινωνήσει κανείς την ατμόσφαιρα ενός τόπου που σε προσκαλεί να αντιληφθείς την ουσία της ζωής, που σου δείχνει την τόσο γοητευτική απλότητα σε ανθρώπους και πράγματα, που σε κάνει να νιώσεις πόσο θαυματουργή αποβαίνει η σχέση σου με τη φύση;
Εδώ φτάνεις μόνο με καράβι , οπότε καλώς ήρθες στο λιμάνι (εντάξει… υπάρχει και ελικοδρόμειο αν έχεις την οικονομική δυνατότητα). Τίποτα δεν προμηνύει αυτό που θα ακολουθήσει. Μοιάζει αδιάφορο! Προχώρα δεξιά για το Μανδράκι. Εδώ σε υποδέχεται η Νίσυρος. Τα φρεσκοασβεστωμένα άσπρα σπίτια μοιάζουν να φτιάχτηκαν για να στηρίζουν τις βουκαμβίλιες που απλώνονται πάνω τους. Πιες ένα χυμό μπροστά στη θάλασσα για να νιώσεις την αύρα του Αιγαίου.
Ρίξε μια ματιά στον κόσμο γύρω σου. Συμπεριφέρονται διαφορετικά! Φοράνε ρολόι; Όχι! Μοιάζουν ανήσυχοι, αγχωμένοι, νευρικοί; Αμφιβάλλω για το αν τους χρησίμευσαν ποτέ αυτά τα επίθετα! Είναι Νισύριοι! Είναι φιλόξενοι, ζεστοί και ήρεμοι! Ανέβα στο ενετικό κάστρο! Ναι, οι ιππότες του Αγίου Ιωάννη δεν πέρασαν μόνο από τη Ρόδο! Το μαύρο πέτρωμα αυτού του κάστρου είναι από τα πιο σκληρά στον κόσμο και κρατάει θερμότητα από τον ήλιο ακόμα και το βράδυ! Η θέα από την Παναγιά τη Σπηλιανή είναι αναπάντεχη και αποζημιώνει τον κόπο της ανάβασης! Ίσως το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα θα σε καθηλώσει εδώ μέχρι το βράδυ! Στην πλακόστρωτη πλατεία “ηλικιωμένη” τα δέντρα απλώνουν το φύλλωμά τους πάνω από τα τραπέζια και “βλέπουν” τη θάλασσα από ψηλά! Εδώ θα πιεις από καφέ το πρωί μέχρι ρακή και σούμα το μεσημέρι και το βράδυ. Μην ξεχάσεις να παραγγείλεις ρεβυθάδα κοκκινιστή και φρέσκα ψάρια.
Ήρθε όμως η ώρα να εξερευνήσεις τις γύρω περιοχές. Για μεταφορικό μέσο προτείνω μηχανάκι. Πήγαινε προς τους Πάλους, για να δεις το λιμανάκι και να πιεις τσίπουρο. Οι ταμπέλες σου δείχνουν την Παχειά Άμμο. Ακολούθησέ τες! …και νομίζεις πως έφτασες… Πρέπει να αφήσεις ό,τι όχημα κι αν έχεις μπροστά σε μια σιδερένια πόρτα. Τόσο απλή θα είναι και η πύλη του Παραδείσου – του ανθρώπινου βεβαίως βεβαίως. Πρέπει να περπατήσεις 20 λεπτά σε ένα μονοπατάκι με μέγιστο φάρδος ενός μέτρου, σε ύψός γύρω στα 15 μέτρα από τη θάλασσα που βλέπεις στα αριστερά σου. Κατηφορίζεις και βρίσκεσαι στον προορισμό σου. Είναι απόκοσμα! Γαλήνη, γαλάζιο, γλυκιά αλμύρα φτιάχνουν το τέλειο σκηνικό για διαλογισμό και ονειροπόληση. Πόσο αναγκαίο αυτό το περιβάλλον για να δει κανείς τη ζωή “με άλλο μάτι”!
Ο βυθός της παραλίας είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Τα νερά είναι “αψάρευτα” όπως θα δηλώσουν οι ντόπιοι, κι έτσι τα ψάρια φτάνουν πολύ κοντά στους λουόμενους και στις κάμερές τους 😉 Δεν τα εξερευνούμε μόνο εμείς, αλλά μας εξερευνούν κι αυτά.
Επόμενη στάση τα Νικιά, παραδοσιακός οικισμός που απέχει 13 χιλιόμετρα από το Μανδράκι. Στην κεντρική πλατεία, την Πόρτα, θα κάτσεις σε ένα από τα καφενεία για καφέ ελληνικό και γλυκό του κουταλιού.
Πρέπει όμως να βγεις από την πλατεία για να συνειδητοποιήσεις ότι το χωριό είναι χτισμένο στο χείλος του γκρεμού. Προχώρα προς το ξωκκλήσι του προφήτη Ηλία και δες που βρίσκεσαι. Βρίσκεσαι στην καλντέρα του ηφαιστείου που βλέπεις κάτω! Χρειάζεσαι δυνάμεις για … “εκρηκτικές εμπειρίες”. Αν χρειάζεσαι θεωρητικές γνώσεις πριν τις πράξεις, τότε επισκέψου το ηφαιστειολογικό μουσείο στα Νικιά. Αν πάλι δεν κρατιέσαι κατέβα κατευθείαν στους κρατήρες.
Η μυρωδιά από το θειάφι γίνεται πιο έντονη όσο πλησιάζεις. Πάρκαρε το δίκυκλο και … ελπίζω να φοράς παπούτσια! Νιώθεις
τη θερμοκρασία να ανεβαίνει; Βγαίνουν ατμοί από τον κρατήρα; Είναι όλα αλήθεια, δεν έχεις παραισθήσεις! Μπες μέσα χωρίς δεύτερη σκέψη! Αυτή θα έπρεπε να ήταν μια ενότητα από το “ταξίδι στο κέντρο της γης”! Άγγιξε τα τοιχώματα. Πετρώματα που διαλύονται, θειάφι και νερό που χοχλάζει δίπλα στα πόδια σου. Αν πετύχεις κάποια ομάδα μαθητών μπορεί να τους δεις να βράζουν αυγό στα αυλάκια του κρατήρα, έτσι για του λόγου το αληθές.
Το ηφαίστειο δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει κι άλλος κρατήρας και θα τον συναντήσεις, αφού ανηφορίσεις το πέτρινο μονοπάτι, λίγα μέτρα πίσω από την καντίνα. Αυτόν τον κρατήρα τον βλέπεις από ψηλά, έχει μεγάλο βάθος και δεν υπάρχει μονοπάτι που να οδηγεί μέσα! Τα κοκκινωπά χρώματα στις πέτρες θα σε κάνουν να μην ξέρεις ποια να πρωτοπάρεις! Εμπειρία ζωής και κάτι παραπάνω που επιβάλλει αναστοχασμό με θέα. Εξάλλου ό,τι κι αν ζούμε πρέπει μετά να το κοιτάμε από απόσταση, για ορθότερη αξιολόγηση!
Ανέβα στον Εμπορειό που βρίσκεται επίσης στο χείλος του γκρεμού. Στην είσοδο του χωριού θα βρεις το λουτρό, φυσική σάουνα που χαλαρώνει το σώμα και αναζωογονεί το πνεύμα. Κάνε μια βόλτα στο εγκαταλελειμμένο τμήμα του χωριού. Μπες στα ερείπια τον σπιτιών και ξανάχτισέ τα όλα με τη φαντασία σου. Κάποτε εδώ οι κάτοικοι κρύβονταν από τους πειρατές και τα άλογα των ιπποτών κάλπαζαν γύρω από το κάστρο… Συνέχισε την ανάβαση και διάλεξε μία από τις ταβέρνες με μπαλκόνι. Πως σου φαίνεται να συνδυάζεις την αίσθηση της αιώρησης με πολύ καλό κρασί και φαγητό; Οι ντόπιοι είναι ήδη φίλοι σου. Γιατί; Βλέπουν στα μάτια σου την αγάπη για τον τόπο τους, κι αυτό αρκεί. Και να θυμάσαι όσο περισσότερο ζεις στη Νίσυρο τόσο θα ξεχνάς, τόσο δε θα θέλεις να φύγεις. Αν ο Οδυσσέας είχε περάσει από εδώ, αυτή θα ήταν σίγουρα η χώρα των Λωτοφάγων!
Υ.Γ. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία το φωτογράφο-εξερευνητή Σταύρο Κεντεποζίδη!!
© Trip to Trip
Σε συνεργασία με την
Μαρία Ραφαέλα Μιχαλοπούλου