Μια νοερή εικόνα που στρογγυλοκάθεται στο μυαλό μου όταν ακούω τη λέξη κατακαλόκαιρο; Ψάθα στην ακροθαλασσιά, ομπρέλα μπηγμένη πλαγιαστά στο βοτσαλάκι, βιβλίο και θάλασσα «θεϊκή». Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, αλλά οι ακτές της Πιερίας κρύβουν σίγουρα κάτι απο το μυστήριο του τόπου που βρέχουν. Μα πώς θα γινόταν αλλιώς;
Οι παραλίες της νότιας Πιερίας, βρίσκονται στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας, που έχει δώσει μορφή σε μύθους και θρύλους. Και ιδού το οδοιπορικό μου. 25 χλμ νότια της Κατερίνης (20λ μέσω εθνικής οδού Κατερίνης-Λάρισας, βγαίνω απ την έξοδο “Πλάκα”. Μετά από μια πεταλοειδή στροφή, βρίσκομαι να έχω στα αριστερά μου τον Όλυμπο αγέρωχο με τα αερικά τριγύρω και στα δεξιά ένα γαλάζιο του ονείρου, με τον ορίζοντα να μη μπορεί να ορίσει τίποτα και κανέναν. Με το που πλησίασα που λέτε το γαλάζιο, είδα πινακίδες σωρό -κάποιες έδειχναν αριστερά και άλλες πολλές δεξιά-. Στ’ αριστερά λοιπόν βρήκα το «Ακρωτήρι» αυτό το beach bar μοιάζει να ξέμεινε από πύργους που έχτιζαν στ’ απόκρημνα και πιο ψηλά σημεία για να προστατεύουν τον τόπο τους πειρατές. Βέβαια, εδώ οχυρά δεν υπάρχουν. Υπάρχει η ανοιχτωσιά, ο αέρας και το φως του ακρωτηριού. Ένα ήσυχο μπάρ στο πλακόστρωτο με τη θέα των θεών και φυσικά σκάλες από άσπρη πέτρα ξέξασπρη που οδηγουν στη θάλασσα. Το καταλληλότερο μέρος για το βιβλίο σας!
Με το που χορταίνω χαλάρωση, αποφασίζω να δω τι γίνεται μ’ εκείνες τις πινακίδες που έδειχναν δεξιά στο γαλάζιο σταυροδρόμι. Το
πρώτο beach bar που συνάντησα στ’ αριστερά μου, με υποδέχθηκε με έναν κήπο και θέα από ψηλά. «Noto» το όνομα του κι εύκολα 
αντιλαμβάνεται κανείς γιατί αποτελεί πόλο έλξης κατοίκων όχι μόνο της Κατερίνης, αλλά και της Βέροιας, της Νάουσας, ακόμα και της Λάρισας. Αν θέλετε μπάνιο, τρέξτε στην κατηφόρα που οδηγεί στη θάλασσα και απολαύστε jazz διασκευές χαλαρώνοντας μπροστά στο κύμα. Αν πάλι είναι βράδυ και λιμπιστήκατε τη θαλασσινή αύρα, φορέστε τα καλά σας. Το μπαλκόνι και ο κήπος φτιάχνουν το ιδανικό σκηνικό για ένα υπαίθριο πάρτυ. Με funky, με beat, ή με ελληνικούς ρυθμούς το κοινό ανταποκρίνεται στα καλέσματα των Dj’s …και καλό ξημέρωμα! Η ανατολή του ήλιου στις πιερικές ακτές δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από τη σκηνοθεσία του National Geographic!
Πολύ πιο χαλαρό κλίμα βρήκα στο «Cavo Dimo», ένα μπαράκι με λίγο χώρο για ηλιοθεραπεία, μια βάρκα φρεσκοβαμμένη που έμοιαζε να ίπταται πάνω από το κεφάλι μου κι ένα μπαλκόνι προβλήτα, να χαζεύω το άπειρο. Κρυμμένο στις ακτές του Λιτοχώρου, είναι και το «Μπαράκι». Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για beach bar, αφού κανένα σημείο του δεν είναι σκεπασμένο.
Σανίδες και στρώματα περιμένουν στην ακροθαλασσιά να ταξιδέψουν τους λουόμενους. Μια σανίδα με βοήθησε κι εμένα να βρεθώ στο δίπλα κόλπο, εκεί που η «θερμοκρασία ανεβαίνει» και τα μαγιώ δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά από fashion week. Ο λόγος για την παραλία «Lemon» μπροστά από το ξενοδοχείο του Λεμονόπουλου. Μη φοβηθείτε αχινούς στις πέτρες. Τα «υποβρύχια σακιά» σας ανοίγουν το δρόμο. Λίγα μέτρα πιο νότια, είναι ο “Μόλος” Glamourous διακόσμηση, και σκηνικό Ibiza σας καλωσορίζουν κι εδώ. Cocktails και χορός ανεβάζουν τη διάθεση του πλήθους!!
Πέρα από το Λιτόχωρο, ξεκινάει η Λεπτοκαρυά με «Μύλο», «Άνεμο», “Πλωτόν” και «Ηλιοτρόπιο» να μαγεύουν τις αισθήσεις σας. Κατηφορίζοντας προς Λάρισα, ο Πλαταμώνας απο το κάστρο, ως την καρδιά του και ως τους Νέους Πόρους, μέγεψε τη σκέψη μου. «Stavento», «Βάρκα» και «Χαλαρά» δε θέλουν λόγια για να διαφημιστούν. Η άκρη του κόσμου που έψαχνα για να χαλαρώσω, δεν υπήρχε! Την έφτιαξα στο μυαλό μου! Βρείτε την άκρη σας και ζήστε κι εσείς το παραμύθι σας!
© Trip to Trip
Σε συνεργασία με την
Μαρία Ραφαέλα Μιχαλοπούλου
