Θεσσαλονίκη – Βερολίνο, δύο ώρες δρόμος. Επαναλαμβάνω. Θεσσαλονίκη – Βερολίνο, μόνο δύο ώρες δρόμος. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, δύο ώρες πτήσης. Παίρνεις το αεροπλάνο από το αεροδρόμιο Μακεδονία στις 8 το πρωί και δύο ώρες αργότερα πατάς το πόδι σου στην πρωτεύουσα της Γερμανίας. Όσο για τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, οι εποχές που χρειαζόσουν μια περιουσία για να ταξιδέψεις με το αεροπλάνο έχουν περάσει – ευτυχώς – ανεπιστρεπτί. Μπορείς να βρεις εισιτήρια – μετ’ επιστροφής – από 50€ και 60€ αν είσαι λίγο προνοητικός, αλλά και τελευταία στιγμή να αποφασίσεις να τα κλείσεις, δύσκολα να ξοδέψεις πάνω από 100€. Όμως, ούτε η διαμονή είναι ακριβή.
Βέβαια, σίγουρα αν θέλεις να μείνεις σε ένα 5* ξενοδοχείο με θέα την πύλη του Βρανδεμβούργου, με πρωινό φτιαγμένο από προσωπικό σεφ και σερβιρισμένο στο κρεβάτι σου και με σάουνες και μασάζ από εξωτικές μασέρ, τότε ναι, θα το πληρώσεις ακριβά. Αλλά ακριβά θα το πλήρωνες και στο Λονδίνο και στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Για μας τους υπόλοιπους που θέλουμε απλώς ένα καθαρό δωμάτιο με δυνατό σήμα wifi, οι τιμές είναι αρκετά προσιτές θα έλεγα. Μπορείς να βρεις δωμάτια από 15€ και 20€ το βράδυ σε περιοχές γύρω από το κέντρο. Φροντίστε μόνο το ξενοδοχείο σας να βρίσκεται κοντά σε στάση του U-Bahn ή του S-Bahn, ελληνιστί του υπόγειου και του υπέργειου σιδηρόδρομου. Το Βερολίνο είναι μεν πολύ μεγάλο σε έκταση αλλά χάριν του σιδηροδρομικού δικτύου οι αποστάσεις μηδενίζονται. Οπότε μην ανησυχείτε αν το ξενοδοχείο σας δεν είναι στο κέντρο – κέντρο του Βερολίνου. Σε 5 – 10 λεπτά θα είστε στο Mitte ή στην Alexanderplatz, όπου κι αν βρίσκεστε.
Ας περάσουμε, όμως, στο κυρίως πιάτο. Πού πάει – κατευθείαν – το μυαλό σας όταν ακούτε τη λέξη Βερολίνο; Στο Τείχος και την Πύλη του Βρανδεμβούργου πιστεύω. Δύο από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία – σύμβολα του Βερολίνου. Το πρώτο (BerlinerMauer) αποτελούσε το σύμβολο μιας Ευρώπης διχοτομημένης από το σιδηρούν παραπέτασμα (Σοβιετική Ένωση), ενώ το δεύτερο (BrandenburgerTor) αποτελούσε παλιότερα την πύλη της πόλης, ενώ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με πολλά σημαντικά γεγονότα της ιστορίας της Γερμανίας, με κυριότερα ίσως την πτώση του Τείχους, την ένωση της Γερμανίας και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Χρήσιμες Πληροφορίες:
Η Πύλη του Βρανδεμβούργου είναι εύκολα προσβάσιμη γιατί βρίσκεται στο κέντρο του Βερολίνου. Είναι γεμάτη τουρίστες, ενώ στην πλατεία μπροστά από την Πύλη πραγματοποιούνται διάφορα happenings. Από ανθρώπους να χορεύουν και να κάνουν ακροβατικά ή ντυμένους με στολές StarWars μέχρι ποδήλατα – bar που ανεβαίνεις πάνω, πίνεις το ποτό σου και κάνεις μια βόλτα στην πλατεία (κάτι παρόμοιο μπορεί να έχετε δει και στην παραλία της Θεσσαλονίκης).
Αναφορικά με το Τείχος, θα παρατηρήσετε ότι μέσα στην πόλη υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια του Τείχους. Μάλιστα, σε αρκετά σημεία του δρόμου θα παρατηρήσετε μια διπλή σειρά από τούβλα. Από εκείνο το σημείο περνούσε κάποτε το τείχος που δεν χώριζε απλά μία πόλη στα δύο αλλά δύο ολόκληρους κόσμους και πολιτισμούς. Σας προτείνω να ακολουθήσετε αυτή τη διπλή σειρά από τούβλα που ξεκινάει πίσω από την Πύλη του Βρανδεμβούργου μέχρι να κουραστείτε. Από αριστερά σας θα βλέπετε μια χαρακτηριστικότατη εικόνα της Ανατολικής Γερμανίας και από τα δεξιά σας της Δυτικής. Θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ. Τέλος, Νοτιοανατολικά του Mitte, υπάρχει και η East SideGallery. Τι είναι αυτό; Ένα μεγάλο μέρος του Τείχους το οποίο είναι καλυμμένο απ’ άκρη σ’ άκρη με graffiti τα οποία συμβολίζουν την ελπίδα για έναν καλύτερο και πιο ελεύθερο κόσμο.
Μπορεί να μην ξέρετε πώς ακριβώς το λένε ή τι ακριβώς κάνει αλλά σίγουρα όλοι το έχετε δει. Όλοι ξέρετε ότι αυτό βρίσκεται στο Βερολίνο. Ο Fernsehturm (Τηλεοπτικός πύργος Βερολίνου ή όπως θα τον λέγαμε εμείς, Πύργος του ΟΤΕ”) είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του Βερολίνου. Βρίσκεται στην Alexanderplatz και είναι ορατός σε όλες τις κεντρικές περιοχές του Βερολίνου. Έχει ύψος 368μ. και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στην Ευρώπη.
Μπορεί να πρέπει να κόψεις εισιτήριο και ίσως να περιμένεις κάποια ώρα στην ουρά για να ανέβεις στην κορυφή του, αλλά η θεά που θα αντικρίσεις μόλις βγεις από το ασανσέρ θα σε αποζημιώσει. Θα έχεις την ευκαιρία να δεις το Βερολίνο από ύψος περίπου 200 μέτρων. Δεν υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν αυτό που αντικρίζεις και αυτό που νιώθεις, ατενίζοντας το Βερολίνο από αυτό το ύψος. Θα αρκεστώ μόνο στην “πληροφορία” ότι αυτός ο περίκλειστος χώρος είναι σφαιρικός οπότε θα έχετε μια εικόνα όλου του Βερολίνου. Επίσης, στον ίδιο χώρο υπάρχει ένα bar, ενώ στον δεύτερο όροφο υπάρχει ένα εστιατόριο, στο οποίο για να βρεις τραπέζι πρέπει να κάνεις κράτηση, νομίζω.
Αφού κατεβείτε από τον πύργο και βγείτε στην Alexanderplatz και μια και είστε εκεί κοντά, σας προτείνω να κάνετε μια βαρκάδα στον Ποταμό Spree, τον ποταμό δηλαδή που διασχίζει το Βερολίνο. Στις ακτές του που βρίσκονται εκεί γύρω, υπάρχουν διάφορες βαρκάρηδες οι οποίοι υπόσχονται έναν συναρπαστικό πλου στον ποταμό. Διαλέξτε αυτόν που σας αρέσει και ανεβείτε. Το εισιτήριο είναι ελαφρώς τσιμπημένο η αλήθεια είναι αλλά θα έχετε την ευκαιρία να δείτε το Βερολίνο από μία εντελώς διαφορετική πλευρά.
Αν πάλι δεν έχετε όρεξη για μια βόλτα στον ποταμό Spree, κανένα απολύτως πρόβλημα. Υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορεί να κάνεις κανείς στην Alexanderplatz. Μπορείτε να επισκεφτείτε το – διαδραστικό – μουσείο DDR, ένα μουσείο το οποίο σου δίνει μια πραγματική αίσθηση για την ζωή των ανθρώπων στην Ανατολική Γερμανία. Ακριβώς απέναντι από το DDR Museum, υψώνεται ο επιβλητικός Καθεδρικός Ναός του Βερολίνου (BerlinerDom) με τον πανέμορφο προαύλειο χώρο του. Κατά μήκος του δρόμου μπορείτε να βρείτε διάφορα τουριστικά μαγαζιά για να αγοράσετε souvenirs, όπως τα γνωστά Ampelmännchen (τα πράσινα και κόκκινα ανθρωπάκια που κοσμούσαν τα φανάρια του Ανατολικού Βερολίνου), κομμάτια από το Τείχος αλλά και κλασικά souvenirs που μπορείς να βρεις σε κάθε μέρος του κόσμου.
Εκεί γύρω βρίσκεται και το διάσημο Μουσείο της Περγάμου. Ωστόσο μέχρι και το 2020 θα βρίσκεται στο στάδιο ανακαίνισης. Για να είμαι πιο ακριβής, οι Γερμανοί έχουν σκοπό μέχρι το 2020 να ενώσουν – και υπόγεια – τα μουσεία που βρίσκονται γύρω από το Μουσείο της Περγάμου. Οκ μπορεί να ακούγεται αρκετά εντυπωσιακό – όπως και θα είναι σε 4 χρόνια από τώρα – αλλά μέχρι τότε οι περισσότερες εκθέσεις του Μουσείου της Περγάμου, όπως και των γύρω Μουσείων, θα είναι κλειστές. Στο χέρι σας είναι.
Μυστικό: Καθώς κινείστε από την πλευρά του Ποταμού που βρίσκεται το DDR Museum προς την AlexanderPlatz και εκεί που ξεκινάνε τα διάφορα μαγαζάκια με souvenirs, υπάρχει ένα ξενοδοχείο στα αριστερά σας το οποίο κρύβει το πιο εντυπωσιακό Ενυδρείο που εγώ προσωπικά έχω δει στη ζωή μου. Τα λόγια ωχριούν μπροστά σε αυτό που θα αντικρίσετε.
Δεν ξέρω αν έχετε επισκεφτεί ποτέ κάποιον Ζωολογικό Κήπο στη ζωή σας αλλά σίγουρα δεν θα έχετε ξαναδεί και ίσως δεν ξαναδείτε ποτέ κάτι που να πλησιάζει το μεγαλείο του ZoologischerGarten. Όσο αντίθετος κι αν είναι κάποιος (όπως ο υπογράφων) στην ιδέα και πόσο μάλλον στη θέα φυλακισμένων ζώων, τα οποία βρίσκονται σε στενά κλουβιά και κακομεταχειρίζονται από τους ανθρώπους, δεν μπορεί να μην εντυπωσιαστεί από τον Ζωολογικό Κήπο του Βερολίνου. Κάθε ζώο έχει τον δικό του χώρο και περιβάλλον, ενώ για κάθε ζώο δουλεύουν 3 και 4 άνθρωποι, που το φροντίζουν και το προσέχουν. Ξανατονίζω. Κάθε ζώο έχει το δικό του χώρο και περιβάλλον. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι Γερμανοί έχουν καταφέρει για κάθε ζώο χωριστά να αναπαραστήσουν το φυσικό του περιβάλλον με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για παράδειγμα, σε κάποιον χώρο του Ζωολογικού Κήπου φιλοξενείται ένας κροκόδειλος. Το κλίμα που επικρατεί μέσα σε αυτόν τον χώρο είναι υψηλές θερμοκρασίες και τεράστια υγρασία. Παρακάτω, φιλοξενούνται κάποιοι πιγκουίνοι. Εκεί το κλίμα είναι μέσα στην αίθουσα είναι ψυχρό. Επιδεικνύουν έναν σεβασμό στα ζώα που παρόμοιο του δεν έχω δει σε άλλους ζωολογικούς κήπους. Όσο για τα ζώα που φιλοξενούνται εκεί, χωρίς ίχνος υπερβολής, μπορείς να δεις τα πάντα. Κυριολεκτικά τα πάντα. Πιγκουίνοι, αρκούδες, τίγρεις, λιοντάρια, ιπποπόταμοι, ελέφαντες, βίσωνες, πίθηκοι, πτηνά κλπ κλπ.
Η είσοδος στον Ζωολογικό Κήπο πραγματοποιείται είτε μέσω της τεράστιας Κόκκινης Πύλης (ακολουθεί φωτογραφία) είτε διαμέσου του Ενυδρείου του Βερολίνου, το οποίο βρίσκεται μέσα στον Ζωολογικό Κήπο. Το Ενυδρείο εμένα προσωπικά δεν με εντυπωσίασε. Ως κατασκεύασμα ήταν εντυπωσιακό αλλά για παράδειγμα, το Ενυδρείο της Κωνσταντινούπολης ή αυτό του Ηρακλείου, φιλοξενούν πολλά περισσότερα είδη. Τελοσπάντων, στους λοιπούς ορόφους του ενυδρείου υπήρχε ολόκληρη έκθεση με ερπετά – φίδια και με διάφορα αμφίβια καθώς και μία έκθεση με έντομα.
Κλείνοντας το κομμάτι των μνημείων που αξίζει να επισκεφτεί κανείς στο Βερολίνο, δεν μπορούμε να παραλείψουμε να κάνουμε αναφορά στο Γερμανικό Κοινοβούλιο (Bundestag), πάνω από το οποίο υψώνεται ένας τεράστιος θόλος.
Για να το επισκεφτείς, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να κλείσεις εισιτήριο στα εκδοτήρια που βρίσκονται απέναντι από αυτό. Στη συνέχεια, αφού περάσεις από εξονυχιστικούς ελέγχους, μπαίνεις στον προαύλιο χώρο του Κοινοβουλίου, ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια και φτάνεις. Ωστόσο, δεν μπορείς να εισέλθεις στην κύρια αίθουσα των συνεδριάσεων παρά μόνο να επισκεφτείς τον γυάλινο θόλο που βρίσκεται στην οροφή του. Η πρόσβαση σε αυτόν γίνεται με ένα τεράστιο ασανσέρ το οποίο χωράει γύρω στα 40 άτομα. Χαλάλι όμως η ταλαιπωρία γιατί αυτό που θα αντικρίσεις στην κορυφή του δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Θα αρκεστώ μόνο σε μια δύο πληροφορίες που μου έκανε εντύπωση. Ο Θόλος αυτός είναι κατασκευασμένος από γυαλί το οποίο είναι κατά τέτοιον τρόπο τοποθετημένο ώστε να συγκεντρώνει τις ηλιακές ακτίνες και να τις οδηγεί μέσα στην κεντρική Αίθουσα του Κοινοβουλίου για να συνεδριάζουν με φυσικό φως. Επίσης, όπως θα παρατηρήσετε όταν ανεβείτε στην κορυφή του Θόλου, αυτός δεν έχει οροφή. Είναι ανοιχτός. Ωστόσο, στην κορυφή του υπάρχει μια τεράστια “καμινάδα” η οποία βγάζει αέρα, ο οποίος αποτρέπει τη βροχή να εισέλθει μέσα στο Κοινοβούλιο. Τέλος, η κατασκευή του θόλου από γυαλί συμβολίζει τη διαφάνεια του Γερμανικού Κοινοβουλίου, γκούχουγκούχου. Η θέα όταν βγείτε έξω από το θόλο είναι μαγευτική, ενώ λειτουργεί και εστιατόριο στον ίδιο χώρο.
Το Βερολίνο, όμως, δεν είναι μόνο μουσεία και μνημεία. Καλά όλα αυτά δεν λέω αλλά το Βερολίνο φημίζεται τόσο για το φαγητό του όσο και για τη διασκέδασή του. Ως μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και το Βερολίνο είναι γεμάτο με εστιατόρια, café – bars, μπυραρίες, διάφορες διάσημες αλυσίδες fastfood(kfc, burgerking, mcdonalds) κ.ο.κ., για όλα τα γούστα. Δεν ανακαλύπτω την Αμερική, το ξέρω. Επίσης, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μπορείς να δοκιμάσεις όποια κουζίνα του κόσμου θέλεις. Κινέζικη, Ιρακινή, Αμερικάνικη, Αραβική κλπ. Αλλά, αν δεν φάτε Doner από κάποια καντίνα μέσα στο Βερολίνο ή δεν φάτε το περίφημο Currywurst, τότε τζάμπα πήγατε Βερολίνο:P Το Donerθυμίζει αρκετά τον δικό μας γύρο με τη διαφορά όμως ότι παρασκευάζεται με αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κρέας. Ίσως και με κοτόπουλο αλλά δεν δοκίμασα για να μπορώ να κρίνω. Ωστόσο, αυτό που κάνει τη διαφορά σε σχέση με τον δικό μας γύρο, είναι τα διάφορα λαχάνικα που μπορείς να βάλεις μέσα και ίσως το γεγονός ότι δεν σερβίρεται με πατάτες. Είναι απολαυστικός και μπορείς να το βρεις σχεδόν παντού. Ωστόσο, υπάρχει μια καντίνα στο Kreuzbergη οποία κάνει – κατά πολλούς – το καλύτερο donerστην πόλη. Mustafa’sGemüseKebap. Να ξέρετε, βέβαια, ότι ίσως χρειαστεί να περιμένετε κάποια ώρα μέχρι να παραγγείλετε γιατί η ουρά είναι τεράστια. Λίγο παραδίπλα, στον ίδιο δρόμο, βρίσκεται και το πιο διάσημο μαγαζί για Currywurst. Το Curry 36 θεωρείται και αυτό ως το καλύτερο στο είδος του. Φήμες λένε ότι ο ίδιος ο Καγκελάριος Σρέντερ ερχόταν μέχρι το Kreuzbergκαι γευόταν συχνά πυκνά το αγαπημένο του Currywurst. Προσωπικά, δεν με ενθουσίασε. Δεν βρήκα κάτι ιδιαίτερο. Το ίδιο νόστιμο Currywurstέφαγα και σε άλλα σημεία του Βερολίνου.
(Συνειδητά δεν ανεβάζω φωτογραφίες με κάποιο Donerή Currywurst. Είναι βράδυ και δεν θέλω να μου ανοίξει η όρεξη).
Κλείνοντας αυτό το αφιέρωμα στο Βερολίνο και αφού ευχαριστήσω τη Μαριέττα για την ευκαιρία που μου έδωσε να γράψω σε αυτό το blog, ας κάνω μια μικρή αναφορά και στο κομμάτι της διασκέδασης. Το Βερολίνο θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη καθώς προσφέρει αμέτρητες επιλογές για όλα τα γούστα. Εγώ θα σας προτείνω μερικά μέρη που μπορείτε να επισκεφτείτε για να διασκεδάσετε αλλάεπειδή το θέμα της διασκέδασης είναι καθαρά υποκειμενικό και το Βερολίνο προσφέρει τα πάντα, εσείς είστε στην τελική αυτοί που θα αποφασίσετε. Ξεκινάω, λοιπόν, με την περιοχή Kreuzbergη οποία είναι γεμάτη με μπυραρίες και ανθρώπους να πίνουν έξω σε τραπεζάκια μια παγωμένη μπύρα. Nextstop, το Wedding, μια ανερχόμενη περιοχή του Βερολίνου, εκεί όπου υπάρχει ένα εξαιρετικό urban καφέ – εστιατόριο, ονόματιCafé Pfoertner, το οποίο είναι ανοιχτό μεσημέρι και βράδυ. Συνεχίζοντας, στην περιοχή Neukolnμπορείτε να βρείτε ένα εξαιρετικό cocktailbar, το Tier, το οποίο προσφέρει ανεπανάληπτα cocktails, ενώ, αν βρεθείτε στην περιοχή και πεινάτε, δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφτείτε το MyxaCafé Berlin για φαγητό (πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό) ή απλά για ένα ποτό. Τέλος, παρέλειψα να αναφέρω κάτι πολύ σημαντικό για το Βερολίνο, οπότε θα το «πετάξω» εδώ. Το Βερολίνο είναι καταπράσινο και γεμάτο πάρκα. Οπότε, μην χάσετε την ευκαιρία, καιρού επιτρέποντος, να επισκεφτείτε κάποιο πάρκο και να απολαύσετε τον καθαρό αέρα. Από τα πιο γνωστά πάρκα του Βερολίνου, είναι το πρώην αεροδρόμιο Tempelhofκαι το Tiergarden.
Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα. AufWiedersehen!
Trip to Trip
σε συνεργασία
με τον Κώστα Χατζή
τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για το εξαιρετικό άρθρο του.