Η Λία Τερματζίδου γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1988. Σπούδασε Βυζαντινή Αγιογραφία και αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών των Ιωαννίνων με ειδικότητα στις Εικαστικές Τέχνες. Η καλλιτεχνική της δραστηριότητα εκφράζεται με διάφορα μέσα: ζωγραφική, φωτογραφία, γραφιστική και μεικτές τεχνικές. Έργα της έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορες εικαστικές εκθέσεις και φεστιβάλ.
Σήμερα συνεχίζει τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στις Γραφικές Τέχνες και Πολυμέσα ενώ παράλληλα εξασκεί υψηλές τεχνικές ψηφιακής επεξεργασίας εικόνας ως Photoshop Editor/Retoucher.
Facebook: Lia Termatzidou
http://www.wix.com/liatermatzidou/lia
Πότε είχες την πρώτη σου επαφή με την φωτογραφία και γιατί σε κέρδισε αυτή η συγκεκριμένη μορφή τέχνης;
Με τη φωτογραφία ως τέχνη είχα πρώτη επαφή στη Σχολή, στο εργαστήριο του Π. Παπαδημητρόπουλου στα πρώτα έτη των σπουδών μου. Το φιλμ, ο σκοτεινός θάλαμος και τα φωτογράμματα ήταν από τις πρώτες μου εμπειρίες στην αποτύπωση μιας πραγματικότητας διαφορετικής από τη ζωγραφική, που μέχρι τότε δημιουργούσα.
Δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε εις βάρος κάποιας άλλης μορφής τέχνης, απλά ήρθε σαν ένα ακόμα μέσο το οποίο μπορώ να εκμεταλλευτώ για να δείξω το πως βλέπω.
Ποια θέματα προσεγγίζεις με τον φακό σου και ποια σε αφήνουν παντελώς αδιάφορη;
Στη φωτογραφία τίποτα δεν μου είναι αδιάφορο. Σε καθετί θα βρω ένα τρόπο να το προσεγγίσω έστω κι αν στην τελική φωτογραφία δεν θα υπάρχει μια ρεαλιστική απόδοση είτε θα παραπέμπει το θεατή σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που φωτογραφήθηκε.
Υπάρχουν άνθρωποι ή καταστάσεις που ανατρέχεις για να αντλήσεις έμπνευση για το φακό;
Όχι, πρώτα έρχεται η έμπνευση και μετά ανατρέχεις σε ανθρώπους που μπορούν να σε βοηθήσουν να υλοποιήσεις μια ιδέα –ως μοντέλα ή συνεργάτες. Σε καταστάσεις μπορεί να παραπέμψεις το μοντέλο σου να ανατρέξει για να βγάλεις την έκφραση που θέλεις. Αλλά στη φωτογραφία όχι δεν ανατρέχω σε καταστάσεις, περισσότερο αυτό γίνεται στη ζωγραφική έμπνευση και πάλι όμως ασυνείδητα, καθώς η τέχνη λειτουργεί σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας. Γενικότερα, η έμπνευση είναι μια στιγμή αναλαμπής και νοητικής διεργασίας ως αντίδραση σε κάτι που σε τράβηξε να το δεις ή να το νιώσεις, κι όχι το αντίστροφο.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι φωτογράφος στην Ελλάδα σήμερα;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου φωτογράφο. Όπως προείπα η φωτογραφία είναι ένα από τα μέσα που χρησιμοποιώ ως εικαστικός. Το επάγγελμα του φωτογράφου προϋποθέτει πολλές ακόμα γνώσεις και εμπειρίες που εγώ δεν έχω.
Σήμερα η αυτοματοποιημένη τεχνολογική εξέλιξη των ψηφιακών μηχανών αλλά και των φωτογραφικών στα κινητά έχει δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να βγάζει εύκολα και παντού φωτογραφίες και να τις δημοσιοποιεί. Αυτό έφερε μια ανεπανόρθωτη κρίση στην αισθητική της φωτογραφίας αλλά και στο επάγγελμα του φωτογράφου. Κι αυτό γιατί παλιά ο θεατής ήξερε να αναγνωρίζει μια καλή φωτογραφία από μια μέτρια ή κακή. Ο κόσμος έχει χάσει πλέον την κρίση του στο να αναγνωρίζει την αξία μιας φωτογραφίας.
Δεν βρίσκω κακό το ότι πολλοί ασχολούνται με τη φωτογραφία, αλλά μ’ ενοχλεί το ότι αποκαλούν τους εαυτούς τους επαγγελματίες φωτογράφους ενώ δεν έχουν γνώσεις πάνω στο αντικείμενο και αυτό φαίνεται από τη δουλειά τους.
Για να επιστρέψω στο ερώτημα, όπως και σε κάθε επάγγελμα, ναι είναι δύσκολο να είσαι οτιδήποτε στην Ελλάδα σήμερα!
Ποια είναι τα μαγικά συστατικά κατά την γνώμη σου που χρειάζεται κάποιος για να γίνει καλός φωτογράφος;
Όπως και σε άλλες μορφές τέχνης, η σημαντικότερη ιδιότητα που πρέπει να αναπτύξει κάποιος είναι να μάθει να βλέπει. Ή καλύτερα να μάθει να βλέπει εκ νέου. Στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα αντικείμενα γύρω μας, η όρασή μας βασίζεται τόσο στους οπτικούς ερεθισμούς που δεχόμαστε όσο και στη γνώση και την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει απ’ αυτούς στο παρελθόν. Γι’ αυτό η παρατηρητικότητα μας βοηθά, όταν πχ. θέλω να ζωγραφίσω κάτι ή να φανταστώ ένα κάδρο σε μια σκηνή που θέλω να φωτογραφίσω, να ανατρέξω στη μνήμη και να δημιουργήσω αυτή την εν δυνάμει νοητική εικόνα.
Πιστεύω στο ταλέντο ως «μαγικό συστατικό» αλλά πιστεύω πως αν κάποιος θέλει πραγματικά να φτάσει στο ίδιο επίπεδο μ’ ένα ταλέντο ή και να το ξεπεράσει μπορεί αλλά με το διπλάσιο κόπο και εμπειρία.
Πως ονειρεύεσαι τον εαυτό σου στα επόμενα χρόνια;
Γιατί πρέπει να το κάνω αυτό; : )
Στον τομέα της τέχνης όλα είναι απρόβλεπτα και μπορεί να ασχοληθώ στο μέλλον και με άλλα δέκα διαφορετικά πράγματα. Στον τομέα της προσωπικής ζωής κάποια στιγμή θα νοικοκυρευτώ κι εγώ. : )
Μίλησε μας για τις συμμετοχές σου σε άλλες εκθέσεις και τις ατομικές σου δουλειές;
Η πρώτη μου σημαντική συμμετοχή ήταν στο Πεδίο Δράσης Κόδρα μόλις τελείωσα τη σχολή, όπου συνεργαστήκαμε με το Χάρη Κοντοσφύρη σε ένα workshop με έργα της πτυχιακής μου. Από εκεί ακολούθησαν διάφορες συνεργασίες και ομαδικές εκθέσεις σε χώρους της Αθήνας κυρίως, με τελευταία τη συμμετοχή μου μ’ ένα video στο Open September στο χώρο Vault τον Σεπτέμβρη.
Υπάρχει κάποιος φωτογράφος του οποίου τη δουλειά εκτιμάς τόσο πολύ ώστε να θέλεις να συνεργαστείς μαζί του στο μέλλον;
Από μόδα μ’ αρέσει ο Steven Meisel, από φωτογραφία-ρεπορτάζ ο Γιάννης Μπεχράκης, από μεικτές τεχνικές ο Francois Marie Bannier και εξαιρετικά ενδιαφέροντα και άξια μελέτης τα concepts της Cindy Sherman.
Αν μπορούσες να ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο, ποιο μέρος θα επέλεγες για να φωτογραφίσεις;
Θέλω το Trip to Trip να με στείλει στη Ν. Αμερική να φωτογραφίσω την καθημερινότητα ιθαγενών πολιτισμών!
Trip to Trip[Best_Wordpress_Gallery id=”39″ gal_title=”Lia Photos”]